Odstęp przeciągania łącznika uwięzionego

Elementy dystansowe do przeciągania łączników uwięzionych mają różną obróbkę powierzchni. Pomagają zwalczać rdzę, ułatwiają lutowanie, umożliwiają lepszy przepływ prądu, a nawet sprawiają, że wyglądają ładniej.

Typowe z nich to elektrolityczna powłoka niklowa, powłoka cynowa (czysta lub stopowa), powłoka ze stopu cynku i niklu (która lepiej zwalcza rdzę) i powłoka srebrna (dobra do przepuszczania prądu).

Wybór metody leczenia zależy od potrzeb środowiska, procesu lutowania i wymagań elektrycznych.

Podczas instalacji element przepychający jest mocowany za pomocą procesu nitowania, aby zapewnić mocne, odporne na wibracje połączenie.

Indywidualne specyfikacje i rozmiary

Element dystansowy do przeciągania zapięcia jest dostępny w wielu standardowych rozmiarach, ale można też uzyskać niestandardowe.

Główne specyfikacje obejmują średnicę kołka (zarówno trzonka, jak i łba), wysokość całkowitą, rozmiar i długość gwintu (jeśli koniec kołka ma gwint) oraz rozmiar otworu potrzebnego w płytce drukowanej.

Ważne jest prawidłowe dobranie wymiarów. Zapewnia prawidłowe dopasowanie kołka do płytki drukowanej, uzyskanie odpowiedniej siły zacisku po nitowaniu i współpracę z innymi częściami, z którymi jest połączony.

Jaka jest typowa masa/nośność?

To, ile ciężaru wytrzymają te elementy łączące, zależy w dużej mierze od ich rozmiaru, np. średnicy i długości, materiału, z jakiego są wykonane (stal lub aluminium), grubości płytki drukowanej i rozmiaru otworu.

Na przykład typowy kołek ze stali nierdzewnej o średnicy 3 mm w płytce PCB o grubości 1,6 mm zwykle wytrzymuje siłę wyciągania 300–500 N (czyli 30–50 kg).

Posiadamy arkusze techniczne zawierające listę wytrzymałości na ścinanie i wyciąganie. Zawsze sprawdzaj te specyfikacje, aby upewnić się, że wybrany kołek sprosta wymaganiom mechanicznym związanym z tym, do czego go używasz.